درباره من
من یکی مثل تو هستم.یه جایی مثل جای زندگی تو و شاید توی حال و هوای تو باشم.متولد1372 و دانشجو.بعضی از حرفا واسه یه شخص خاص نیست اما زمان و مکان بهت اجازه نمیده به همه بگی پس اینجا میذارمش تا خونده بشن... من بهش میگم حرف دل
ادامه...
دانشکده...
سلام دانشکده هستم چند روز هم اینترنت نداشتم بزودی میام بهتون سر میزنم و بروز میکنم...
عزیز...
آسمان عزیز من همچنان نمیتونم برا شما نظر بذارم....
دوستم...
راستی یه دوست 68 دارم هم اتاقیم هست..طرفدار سرسخت استقلال هست و خلاصه از اوناش...
دیشب داشت میگفت فردا فلان موقع استقلال بازی داره نمیرم باشگاه منم بهش گفتم از ته دل عزیزم ارزو میکنم
که ببازه!!!!!!!!
وای انقد واکنشای باحال نشون میداد......خدا انقد کیف میکردم..بهش گفتم میدونی من اصلا فوتبالی نیستم ولی
خب از اول پیروزی رو دوس داشتم هیچ کدوم از بازیکناش هم نمیشناسم اما واقعا دوس دارم استقلالا
ببازه.....بیشتر حرصش گرفت...خیلی کیف کردم
نظر...
یه چیز خیلی باحال.........
اگر ما در هر حالت عدی باکسی صحبت کنیم و اون هی نظر بده و یا تعداد زیادی نظر بدن ادم اعصابش بهم میریزه
اما دوست داریم افراد بیان و یه عالمه برامون نظر بذارن...............من که بعضیا اگر یه روز نیان دلم میگیره.....
حالا نظر شما چیه؟؟؟
دلم گرفت...
ای آفتــــاب حُســن، برون آ دمــی زِ ابـــر کان چهره ی مُشَعشَعِ تابانم آرزوست
بشنیــــدم از هـــوای تـــو آواز طبـل، بــاز باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوســت
گفتــی زِ نـــاز: بیش مـــرنجان مـــرا، بــرو آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست
وان دفع گفتنت که برو شه به خانه نیســــت وان ناز و باز تندی دربانم آرزوســـت
در دست هر که هست ز خوبی قراضه هاست آن معدن مَلاحت و آن کانم آرزوست
این نان و آب چرخ چــو سیلیســت بــی وفا من ماهیم، نهـــنگم، عمّــانم آرزوست
یعقــوب وار « وا اَسَفـــا ها » هَمــــی زَنـــم دیدار خوب یوسفِ کنعانم آرزوســت
ولله که شهـــــر بی تو مرا حبــس می شـود آوارگـــی و کـــوه و بیابانم آرزوسـت
زین همرهان سُست عناصر دلـــم گرفــت شیـــر خـدا و رستم دستانم آرزوست
جانـم ملــول گشت زِ فرعــون و ظلــــم او آن نور روی موسیِ عَمرانم آرزوسـت
زین خَلقِ پُرشکایتِ گریــان، شدم مَلــــول آن های هوی و نعره ی مستانم آرزوست
گــویاتَر ام زِ بلبــل، امّــا زِ رَشـــکِ عــــام مُهــــر است بر دهانم و اَفغانم آرزوست
دی شیــخ با چراغ هَمــی گشت گرد شهـر کز دیــو و دَد ملــولم و انسـانم آرزوست
گفتنـــد یافـت مــی نشود، جسـته ایم مـــا گفت آن که یافت می نشود، آنم آرزوست
هر چند مُفلســـم، نپذیرم عقیـــــقِ خُــرد کانِ عقیــقِ نـــادرِ ارزانـــــم آرزوســـت
پنــهان زِ دیده ها و همــه دیده ها زِ اوست آن آشــکار صنعت پنهـــانم آرزوســـت
خـــود، کار من گذشـــت زِ هر آرزو و آز از کان و از مکان پـــــیِ ارکانم آرزوست
گوشم شنیـــد قصه ی ایمـــان و مسـت شد کو قسـم چشــم صورتِ ایمــانم آرزوست
یک دســت جام باده و یک دســت جَعدِ یار رقصــی چنین میانه ی میــدانم آرزوســت
مـی گویــد آن رُباب که مُـــردم ز انتــــظار دست و کنـــار و زخمه ی عُثمانم آرزوست
من هم رُبــاب عشقــم و عشقــم رُبابی ست وان لطف های زخمه ی رحمــانم آرزوست